Het gaat niet om wat we zien maar om hoe we kijken

In de eerste week van 2015 kon mijn geluk niet meer op toen ik alle lieve kinderen van het weeshuis na de vakantie weer kon zien! Ze kwamen heel hard op me afgerend en hingen allemaal tegelijk om mijn nek heen… mijn hart deed een dansje van vreugde want het voelde zo ontzettend fijn om ze stuk voor stuk weer even stevig vast te pakken! Ik voelde heel erg goed wat ik met ze heb opgebouwd in de afgelopen maanden en zou ze het liefste noooooit meer los laten…
Ondertussen ging het leven in het weeshuis ook weer gewoon beginnen dus tussen de velen knuffels door gingen we samen weer aan de slag met schoenen poetsen, school spullen klaar maken en bedden opmaken. Het avond eten was weer ouderwets ugali (wit compact spul) met sukuma (blad spinazie) die we natuurlijk lekker met de handjes oppeuzelden. Wat had ik dit toch ontzettend gemist zeg, al die heerlijke kinderen om me heen, samen gek doen, samen spelen, lekker knuffelen, samen met de handen eten, lekker Afrikaans dansen en zelfs het zingend schoonmaken heb ik echt gemist! Zo stonden we weer swingend in de keuken alles af te wassen, de een maakte de beat op het keukenblad terwijl de anderen zongen en dansen! En voor je het weet is het alweer klaar en tijd om iedereen slaaplekker te wensen…

De knuffels met deze kinderen betekenen nog meer dan voorheen. We worden elke dag zo diep gewaardeerd en ik wou dat ik soms de tijd even stil kon zetten! Na mijn verblijf van ondertussen 4 maanden word de band met mijn lieve kindjes alleen maar sterker terwijl langzaam het afscheid steeds dichterbij komt… Wanneer ik over 8 weken afscheid neem zeg ik niet alleen tot ziens, maar ik laat ook een stukje van mijn hart hier achter. Ik kan nu zeggen dat ik echt gewend ben en me zeker weten onderdeel voel van deze community in het fijne Kenia. Overal waar we komen worden we fijn begroet met een handdruk, een knuffel, de twee gebruikelijke kopstootjes of alles tegelijk! Makuyu is mijn tweede thuis en de lieve kindjes hebben een plekje in mijn hart veroverd voor altijd! <3

In het weeshuis zijn ook een aantal nieuwe meisjes komen wonen waaronder “Paulien” die ik ivm privacy even zo noem. Dat is het oudste dochtertje van een vrouw die altijd rond het project zwerft met haar drie kinderen. Ze komt ons altijd heel erg enthousiast begroetten en aan haar gedrag is duidelijk te merken dat ze psychisch niet in orde is. Gelukkig gaan haar twee oudsten al naar de primary school, want verder leven zij voornamelijk op straat… Mede door de armoede zijn haar kids altijd erg vies en zitten ze onder de vliegen. Dus toen ik Paulien bij het weeshuis zag staan in schone kleren, met een lekkere zeep geur en bovenal zonder vliegen om zich heen was ik heel erg blij! Zij krijgt vanaf nu niet alleen een warm thuis aangeboden, maar ook een mooie kans op een goede toekomst. Tegelijkertijd raakt het me om een klein verlegen meisje te zien staan die geen idee heeft wat er zojuist gebeurd en vanaf vandaag niet meer bij haar moeder zal wonen… Het maakt me verdrietig als ik me inbeeld hoe dat moet voelen voor een klein meisje in deze grote wereld, maar als ik kijk naar de andere kant van het verhaal dan weet ik dat haar kansen enorm zijn vergroot door de opvoeding in het weeshuis om later sterk op haar eigen benen te kunnen staan! Met dit in gedachte gaf ik haar maar een hele dikke welkomst knuffel en fluisterde ik in haar oor: karibu sana Paulien! (je bent heel erg welkom Paulien!)

De kinderen kwamen na de vakantie, afhankelijk van hun woonplaats, op verschillende dagen aan bij het weeshuis. Maar tot vandaag mist nog steeds mijn lieve studentje “Maria”. (ook deze naam is een schermnaam) Ik gaf haar elke maandag+dinsdag avond 1 op 1 bijles en ze noemde me al snel vol trots haar teacher, waar ik stiekem ook erg trots op ben! Tijdens de registratie dag heb ik haar gelukkig nog even gezien en geknuffeld maar sinds die dag is er niets meer van haar vernomen… Ze woont ver weg in de bossen samen met haar zus die ze niet kunnen bereiken. Langs gaan bij hun woonplaats is helaas geen optie ivm de onveiligheid die daar heerst. Er word nu gekeken of een ander kindje van de primary school misschien meer weet over de situatie van Maria. En verder is het afwachten of we er nog iets van zullen horen… Sister verwacht dat we voor maart zeker meer zullen weten over Maria. Ik hoop zo erg dat alles goed met haar gaat en dat ze morgen gewoon weer het terrein op zal komen lopen, maar helaas kan ik niets meer doen dan gewoon afwachten…

Na wekenlang zwoegen in de bibliotheek van de secondary school was het dan eindelijk helemaal omgetoverd tot een fantastisch mooie en bovenal georganiseerde bieb! Ik had een nieuw systeem voorgesteld aan het hoofd van de school waar ze meteen heel erg enthousiast over was en we mochten gelijk aan de slag gaan. Samen met Jessy en sr Jacqueline zijn we aan de slag gegaan en soms leek er wel geen eind aan te komen… Meer dan 600 boeken zijn door mijn handen heen gegaan om geregistreerd te worden in mijn laptop. Zoals we allebei heel graag wouden hebben we het voor elkaar gekregen om de gehele ruimte anders in te delen en tegelijk een mooie opslag ruimte te creëren die ze ook heel hard nodig bleken te hebben! Het is echt een super fijne, rustgevende en georganiseerde bieb geworden waarin de studenten goed kunnen studeren. Het presteren op school is nogal een ding hier in Kenia en dus was dit erg belangrijk voor hun. Daarom besloten we om de bieb officieel te openen met een gouden lintje voor de deur in het bijzijn van de gehele school! We liepen zingend en dansend richting de bieb waar we samen met het hoofd van de school sister Leticia, sister Jacqueline, Jessy en Ik het lint doorknipte terwijl de hele school voor ons het Afrikaanse liedje “Baraka” (zegeningen) zong! Aan het eind hebben we de leerlingen verrast met een overheerlijke mega grote cake voordat de lessen weer vervolgd werden!

Op de primary school zijn we het jaar knallend begonnen met het blij maken van zo een 450 kids! Dankjewel lieve sponsors want mede door jullie bijdrage was het mogelijk om voor ieder kind een pakketje samen te stellen die bestond uit: een pen, een potlood, een puntenslijper, een liniaal, een gum en een werkschrift. Voor de peuters en kleuters hebben we 12 nieuwe matrassen aangeschaft zodat zij tijdens het middagdutje niet meer half op de grond hoeven te liggen. En voor de hele school hebben we nog kleurpotloden, aanwijsstokken, twee voetballen, een volleybal, een netbal en een basketbal kunnen vergoeden! De kinderen waren zo ontzettend enthousiast, blij, hyperactief en bovenal mega dankbaar voor deze giften! Het was een heel erg fijn moment om dit persoonlijk aan alle kids te mogen overhandigen, want hun gezichtjes spraken boekdelen. We sloten ook dit natuurlijk af met een super grote cake en lekkere limonade!

Helaas is er vanuit de grote baas besloten om een aantal sisters over te plaatsen naar andere locaties. Zij weten nooit hoelang ze ergens zullen wonen+werken want de een word na 6 maanden overgeplaatst en de ander na 3 jaar. Dit keer werden er maar liefst 6 sisters tegelijk overgeplaatst waaronder mijn lievelings sister… :( Dit is nu eenmaal de levensstijl van de sisters en ze lijken er over het algemeen geen probleem mee te hebben. Maar wat ik hier zo sneu aan vind is dat net wanneer de kinderen een band hebben opgebouwd, wat zeker een jaar duurt voordat het vertrouwen er echt is, de sisters alweer overgeplaatst worden. Met name voor de kleinere kinderen is dit heel erg moeilijk om mee om te gaan, want vaak is hun vertrouwen al zo beschadigd… Gelukkig konden we wel op een fijne manier afscheid nemen doordat we samen met de kinderen een liedje met dansje hadden ingestudeerd om op te voeren voor de sisters en daarna mochten de kinderen een klein cadeautje van ons aan de sisters geven.

Het is al bijna 25 januari en dat is voor mij dit jaar een hele speciale dag… Mijn moeder en mijn zus komen me namelijk opzoeken hier in Kenia! Midden in de nacht zullen zij na een lange reis aankomen op het project en kan ik ze na 5 maanden eindelijk weer in mijn armen sluiten!!

Heel veel liefs en tot snel maar weer,

Aniet