The most wonderfull time of the year…

December, een van de gezelligste maar zeker ook drukste maanden van het jaar waar ik toch onbewust veel waarde aan hecht… Tijdens mijn voorbereiding op deze reis had ik me voorgesteld dat het volop genieten zou zijn van alle nieuwe ervaringen tijdens de feestdagen, maar ik heb ook zeker mijn dierbaren om me heen gemist. Voor ons in Nederland is het een tijd die toch vooral om het samen zijn met je familie/vrienden draait, maar hier word het vooral vanuit het geloof gevierd en dat was prachtig om eens mee te maken!

Zo begon mijn kerstviering al een dagje eerder en vierden we de geboorte van Jezus in de gevangenis Maranjua. Voor de allereerste keer was hun familie uitgenodigd voor de viering die ook nog eens buiten werd gevierd! Het blijft wel een gek gezicht om de mensen in zwart-wit gestreepte boeven pakjes te zien rondlopen.. Met daarbij wetende dat de jongste slechts 17 jaar is!
Na kerkdienst mochten wij iedereen toespreken en we besloten om gezellig een kerstliedje in het kiswahili te zingen. Stonden zij mooi even te kijken dat twee blanken in hun taal begonnen te zingen hihi prachtig! Toen wij dachten dat de viering voorbij was werden ook de niet-gelovige gevangen naar buiten gebracht en kregen een plek in het gras toegewezen… Wij werden uiteraard als gasten weer vooraan op luxe stoelen gezet terwijl we net zo lief ook in het gras hadden gezeten…
Het echte feest barstte meteen los toen de gevangenen begonnen met muziek maken en voor we het wisten stonden we in het midden van zo een 200 gevangenen vol vreugde samen te dansen!! Wat mij vooral raakte waren de voor even onbezorgde gezichten en de woorden van een man die zei: “In these moments we feel free again, thank you…” Het hele feest, de drama stukjes, de familie, het drinken en eten was een mega groot succes en zal zeker herhaald gaan worden! WIj hadden als kerstgeschenk 200 gigantische stukken zeep vergoed van het sponsorgeld om deze aan de gevangenen te schenken. Ook zij verdienen een stukje menselijkheid want de gevangenis hier is niet te vergelijken met in Nederland… Je kunt hier bijvoorbeeld al een half jaar cel krijgen wanneer je in de stad een sigaret rookt en je krijgt 7 jaar cel als je betrapt word op blowen. ;)

De dag van kerstavond was aangebroken en plots begon iedereen ineens haastig alles te versieren, want dit doen ze niet zoals ons 3 weken van te voren, nee dit doen ze gewoon de dag zelf nog even haha. Het was dus een hectische ochtend maar alles was dan uiteindelijk ook prachtig versierd en we hadden zelfs een echte kerstboom!! Na de lunch hebben we de hele middag de danspasjes geoefend met de kids, want we zouden samen met hun tijdens de kerkdienst gaan dansen. Zij zijn zo ongelofelijk ritmisch dat Jessy en ik ons af en toe even achter de oren krapte en twijfelden of we ons niet te erg voor paal zouden zetten vanavond maar vol goede moed deden we gewoon mee.. ik bedoel maar wie krijgt er nu zo een kans? :D Zonder fatsoenlijk avond eten konden we direct na het oefenen door naar de kerk voor het echte werk. Mijn hart bonsde zo hard toen de muziek begon en we voor een volle kerk stonden met alle ogen op ons gericht, maar al gauw genoot ik enorm om dit samen met de kids te kunnen doen!
De sfeer tijdens de dienst was ontzettend fijn, het voelt als een eenheid samen met deze mensen om me heen en het was een heel bijzonder kerstgevoel. Moe en voldaan kwamen we om 22.45u de kerk uit rollen. Wij hadden ons er inmiddels al bij neergelegd dat het dit jaar een kerst zou zijn zonder groot feestmaal met familie en cadeautjes maar wel met een bijzonder fijne sfeer… totdat we bij de sisters binnen kwamen en ja hoor daar was ie dan: de kerstboom met cadeaus, de grote feestmaal, wijn én al mijn lieve Sisters/Fathers/Brothers die inmiddels aanvoelen als familie! Wat een geweldig begin van de kerst was dit waarin ik me zo ontzettend gelukkig voelde!

Eerste kerstdag stonden we al vroeg in de keuken een heerlijk uitgebreid ontbijt klaar te maken voor 14 mensen. We waren een beetje te enthousiast, want er stond uiteindelijk eten klaar voor een heel weeshuis hihi oeps! Daarna gingen we met Fr. Reuben mee naar twee andere dorpjes om daar de kerkdiensten bij te wonen die hij zou leidden.
Ik kan hier al zo enorm genieten van de jeepritjes er naar toe, dwars door het pure Afrika, heerlijk! Het is zo fijn om deze dorpjes te mogen ervaren, samen met Fr. Reuben keihard te zingen in de auto, hard scheuren met de jeep over modder wegen in de bergen en de huisbezoekjes bij studenten niet te vergeten…
In de middag heb ik samen met Jessy in de keuken gestaan voor onze eigen Fathers en Brothers want er zouden dit keer geen gasten komen. We hadden voor iedereen een mooi tasje gevuld met cadeautjes om hen te bedanken voor alles. Ze waren heel erg enthousiast en waardeerde dit enorm, ze willen dan ook graag dat we of bekeren tot een sister of gewoon ons visum verlengen haha. Met een lekker borreltje erbij hebben we samen nog een hele gezellige avond gehad en liet iedereen op zijn eigen manier hun waardering naar ons toe merken!

Tweede kerstdag was een dubbele dag voor mij want mijn lieve zusje is een echte tiener geworden.. Ik was dus veel met mijn gedachte bij haar en moest me soms wat extra in spannen om ook hier te genieten! Samen met Jes zijn we na het ontbijt lekker een filmpje gaan kijken, want ook dat hoort bij kerst vind ik. Daarna hebben we de hele middag in de keuken gestaan met onze Afrikaanse mami om zingend voor 31 mensen te koken die bij ons zouden komen dineren… Alle sisters/fathers/brothers van alle drie de community’s kwamen bijeen om de laatste kerstdag te vieren. Er was ‘vrouwen’bier, likeur en wijn wat natuurlijk zijn sfeer met zich meebracht haha! Helaas moeten we ook bijna afscheid nemen van mijn lievelings sister Jacqueline die overgeplaatst is naar een andere locatie samen met nog een aantal sisters… De speech van sister Jacqueline was bijzonder en deze woorden bleven me bij: “When you have the chance to experience a little bit of Makuyu, it will feel like home!” en daar slaat ik me volledig bij aan, Makuyu zit in mijn hart!

De dag na kerst waren we uitgenodigd door Br. David om mee te gaan naar zijn familie in zijn geboorteplaats Embu. Prachtig om te zien hoe zijn hele familie bij elkaar woont in typische Afrikaanse huisjes tussen de overheerlijke mango + bananen bomen in, GE-WEL-DIG! We kregen gelijk wat te eten aangeboden want dat hoort als er gasten komen. Wat het zo bijzonder maakte dat hij ons juist nu had uitgenodigd was dat we er daar achter kwamen dat we bij de herdenking van zijn overleden broer waren… Het voelde fijn dat hij dit wilde delen en op deze manier zijn waardering naar ons toe toonde door ons mee te nemen naar deze gevoelige herdenking op de plaats waar hij is opgegroeid. De stevige knuffel met zijn zus was dan ook heel mooi om te zien en zo krachtig! Zijn familie was bijzonder aardig en je voelt je ook direct thuis! Als gasten hadden we vier volle zakken met mango’s gekocht om hen te geven… maar toen wij het gaven gebeurde er wel iets heel onverwachts(!) ze ging namelijk even wat ‘kleins’ voor ons halen… en kwam daarna vrolijk aanzetten met een levende kip die ze zo bij Jessy in haar handen drukte! “This is for you two because we appreciate visitors so much, it is very tasty!” Overrompeld kreeg ik daarna de kip in mijn handen en liep ermee naar de auto waar we samen in lachen uitbarstte. We hadden zojuist een levende kip gekregen als bedankje hahaha.. En ons kiepetje ligt waarschijnlijk deze week nog op ons bord!

De laatste dag van het jaar was aangebroken en dat voelde heel erg gek moet ik zeggen. De tijd is voorbij gevlogen en ik zou deze ervaring voor geen goud willen missen maar toch miste ik mijn familie en vrienden wel op zo een dag… Om samen in de stemming te komen hebben we ons in de middag al lekker op getut, nieuwjaarshoedjes + toeters erbij en klaar waren we! Ze kunnen nog niet wennen aan de rode lipstick want dat is toch wel een beetje gek.. maar de toeters maakten zeker enorme indruk want iedereen wou er een hebben en je kon ons in verweghistan nog horen haha! We hebben heerlijk gegeten samen en veel gedanst met een lekker rood wijntje! (ja mam en erik zelfs ik aan de rode wijn hihi!) Zelfs Fr. Bruno ging met ons op de foto en zei “ah with my girls!!”.. Wat erg bijzonder is aangezien hij echt totaal niet van foto’s houd!
Natuurlijk was er ook op deze avond een kerkdienst en daarna zijn we met zijn allen dansend het nieuwe jaar in gegaan wat echt heel erg leuk was! Iedereen danste enthousiast mee, het was echt heel erg fijn om op deze manier het nieuwe jaar te beginnen!

Nieuwjaarsdag was de dag van de pelgrimstocht naar het dorpje Thangira. Wat zo ontzettend krachtig is aan zo een tocht is dat je samen als een eenheid loopt met ongeveer 300 mensen achter een prachtig versierde praalwagen met een mega beeld van Maria… Terwijl ik naast me keek zag ik vrouwen op schoenen lopen die je niet eens schoenen kon noemen zulke grote gaten en dunne zooltjes. Sommigen liepen zelfs op slippers of zonder schoenen omdat zij geen andere keus hebben door de armoede. Maar met zo een tocht zijn we allemaal even gelijk, we lopen met hetzelfde doel; Jezelf tot het uiterste drijven zodat je ‘lijd’ voor iemand anders of voor je eigen zonden bijvoorbeeld… Je ziet dat mensen verbaasd zijn dat zelfs muzungu’s met hen meelopen in plaats van met de auto te gaan, maar ze waarderen het enorm dat je doet zoals zij doen.
We hebben de hele weg afgelegd met onze rosary’s in de hand, al zingend en biddend. Ik zelf heb de pelgrimstocht gelopen voor al mijn dierbaren, een voor een hield ik ze in mijn gedachten en ik hoop dat jullie dit gevoeld hebben! <3
Bij aankomst in Thangira begon de kerkdienst en het kleine meisje die de hele tocht niet van mijn zijde week kwam fijn bij ons zitten! Aan het eind van de dienst hebben we samen met alle mensen porridge gedronken als lunch. (Dat is een soort licht zoet brinta papje) En de terug weg hadden we geluk dat we met de kids mee mochten achter de tractor in een kleine aanhangwagen, weleens waar met zijn 25en op elkaar gepropt, maar toch het was super gezellig!

Liefs,

Aniet