Find the magic in the little things!

Lieve vrienden,

Vandaag (4/10) werd Gratitude-day gevierd door de Mazarello community. Gratitude-day betekent letterlijk dankbaarheidsdag, iedereen zegt dan tegen zijn/haar naasten dankjewel en geeft een cadeau. Een prachtig idee om iemand eens extra te laten weten dat je diegene waardeert! Dus bij deze doe ik dat ook even extra naar mijn trouwe bloglezers/familie/vrienden/kennissen/oud-collega’s enz. enz. jullie zijn stuk voor stuk top, bedankt dat ik jullie heb mogen leren kennen!! <3

De dag begon natuurlijk met een mooie kerkdienst waarin er weer vrolijk gezongen en gedanst werd. Maar deze ochtend was anders dan anders.. er kwam plots een man achter ons zitten en zei vriendelijk gedag.. Ik zei nog tegen Jessy ”huh waar hebben wij hem eerder ontmoet?” maar beiden konden we dat niet bedenken totdat dezelfde man ons na 10min weer begroette, een hand gaf en zei: “Do you remember me.. we met in the Marangea prison this thursday”. Er ging een rilling door mijn hele lijf en ik herinnerde me het meteen weer.. De dag dat wij langs de gevangenis gingen hebben we hem ontmoet en hij zou de volgende dag vrij gelaten worden. Hij heeft toen beloofd dat hij als vrije man ons zou komen opzoeken in Makuyu en daar was hij dan zonder boevenpak aan! Zo ontzettend bijzonder dat hij helemaal naar Makuyu is gekomen na 3jr geen vrijheid gehad te hebben… Hij zag er blij uit en zei zich als herboren te voelen toen hij zijn familie weer kon vasthouden. Hij bedankte God dat Hij zo goed voor zijn familie had gezorgd en voor de tweede kans die hij kreeg om iets goeds van zijn leven te kunnen maken. Van Fr. Abel mocht hij een korte speech geven in de kerk en iedereen klapte zo hard voor hem, echt heel mooi om te zien ik had er kippenvel van!
Na de kerkdienst was er bij het Mazarello huis een heel dag programma waarin alle groepen: Sisters/children/form 1/form 2/form 3/form 4/teachers/collaborators om de beurt een stukje opvoerden van dansen en zingen. Tussen de optredens door werd er muziek gedraaid en letterlijk iedereen springt dan omhoog en begint uitdagend op bubbeling muziek te dansen haha. Heerlijk om te zien hoe iedereen schaamteloos zijn uiterste best doet om zo goed mogelijk te dansen tot aan de aller kleinste toe en geloof me dat kunnen ze allemaal heel goed..! Aan het eind van de dag mocht iedere groep een praatje houden en daarna de cadeaus uitdelen aan de andere groepen om ze te bedanken! Echt een hele leuke dag was dit, het liefste zou ik dit ook in Nederland willen invoeren hihi…!

Tijdens een andere kerkdienst die buiten in de arena gehouden werd gebeurde er iets heel leuks! Er kwam een meisje van ongeveer 6jr naast me zitten en met een mooie grote glimlach keek ze me trots aan. Even later pakte ze mijn hand vast en begon mij te bestuderen.. Heel aandachtig keek ze naar m’n nagels, sproetjes, aders en begon mijn vingers te tellen. Vervolgens keek ze naar haar eigen hand, vingers, nagels en begon ook haar vingers te tellen. Ja allebei hadden we 5 vingers aan elke hand… Daarna keek ze me aan, nog steeds zwijgend, met een nog bredere glimlach en ik kon haar horen denken: “Wij zijn hetzelfde!!” De hele dienst heeft ze mijn hand nog vast gehouden.
Het was echt even een momentje van intens geluk voor mij, het was zoiets kleins maar tegelijkertijd ook zoiets groots!

Afgelopen week konden we eindelijk aan de slag met de klassen van de primary school (basisschool groep 1t/m8). We gingen de kleurplaten uitdelen zodat zij deze konden inkleuren en daarna mochten ze een envelop vouwen om te kunnen geven op gratitude-day. (er zijn twee communiteiten op het project en zij vieren gratitude-day gescheiden van elkaar, dus de kids van de primary school vieren het pas op 17/10). Toen we de eerste klas in liepen zeiden we goodmorning children. Net zoals in de film “Annie” stonden alle kinderen netjes op en zeiden hard in koor: GOOOOODMORNING TEACHER ANITA AND TEACHER JESSY! Het was echt heel grappig om te zien.. Dit moeten ze elke dag zeggen van de leraren en ze mogen pas weer gaan zitten wanneer de leraren, in dit geval wij dus, zeggen dat ze moeten gaan zitten. Dat is wel even heel wat anders als in Nederland haha! We zijn samen begonnen met het uitleggen van de opdracht, uitdelen van de materialen, proberen om de klas van gemiddeld 45 leerlingen rustig te houden en dit alles in het engels zonder enige ervaring of opleiding als leraressen! Je zou verwachten dat de leraar ons een handje zou helpen maar integendeel.. ze gingen zelfs gewoon weg andere dingen doen en ho maar dat ze even tussendoor kwamen kijken hoe het ging. Nou daar stonden we dan met zijn 2en voor een klas van 45 kids… Gelukkig ging het elke les wat beter en konden we enigszins de rust bewaren! Wanneer het totale chaos was dan begonnen wij samen een ritme te klappen totdat iedereen met ons mee klapte en dit werkte heel goed! Daarna zeiden we een versje op wat de kinderen hier enorm vaak moeten zeggen en die gaat als volgt:

Wij: God is good?
Kinderen in koor: All the time!
Wij: And all the time?
Kinderen in koor: He increases our faith and hope!
Wij: God is good?
Kinderen in koor: All the time!
Wij: And all the time?
Kinderen in koor: God is good and that’s why we are here!

En vervolgens zetten we onze les voort! :)

Het vervolg van mijn afgebroken kies….. Te hilarisch voor woorden! Op 22/09/14 is mijn kies plots afgebroken maar ik voelde geen pijn gelukkig! De tandarts kon me nog niet helpen omdat de boor machine gemaakt moest worden. Na een week dacht ik dat de machine wel gemaakt was en ging ik weer terug.. na drie kwartier in de rij was ik aan de beurt en vertelde hij me dat de machine nog steeds kapot was. We spraken af dat hij mij zou benaderen wanneer ik terecht kon. (de tandarts zit hier op het terrein) Van mijn buurman hoorde ik woensdag 1/10/14 dat de machine gemaakt was maar ik besloot om na het weekend pas te gaan omdat we allerlei andere dingen gingen doen die ik echt niet wou missen! (begrafenis/gevangenis/internationale beurs in Naïrobi) Maandag 6/10/14 ging ik dus opnieuw vol vertrouwen naar de tandarts. Op afrikaanse stijl verteld de fijne man dat de boormachine gemaakt is maar hij me niet kon helpen omdat ik toch echt eerst een foto moest gaan maken zodat hij kon zien hoe diep het gat was. (Ik kan er nu gelukkig om lachen maar grrrrr dat had hij ook wel gelijk kunnen zeggen de eerste keer dat ik er was!!:p) Het mooiste komt nog.. want nu was zijn fotoapparaat kapot dus moest ik naar Thika toe om een foto te laten maken! Gauw ging een student van de technische school met me mee om te laten zien waar ik moest zijn. Hup in de matattu richting Thika. We reden het ziekenhuis rustig voorbij want volgens de student had Fr. Ruben het verkeerde gebouw gezegd. Uiteindelijk een half uur later kwam hij erachter dat we toch wel bij dat ene gebouw moesten zijn. Dus zijn we uitgestapt en terug gelopen, en nu komt het, eenmaal aangekomen bleek het net een half uurtje dicht te zitten en werden we vriendelijk verzocht de volgende dag terug te komen. Ik kon er alleen nog maar om lachen, want dit was precies Afrika zoals ik het me van te voren had voorgesteld! Nou de volgende ochtend hup weer met de student in de matattu op weg naar Thika. Fr. Ruben had nu gezegd naar een katholieks ziekenhuis toe te gaan omdat deze teveel geld vroegen. Ze verzinnen ter plekke een duurdere prijs omdat ik blank ben haha… In Thika moesten we overstappen want het katholieke ziekenhuis was verder weg. Toen we na 1,5u reizen en een kwartier lopen in het katholieke ziekenhuis kwamen vertelde de mevrouw mij doodleuk dat zij helemaal geen apparaat hadden om foto’s te maken. ARGHGHGHGGH dit meen je niet dacht ik!!!!! Haha ik hoor jullie lachen, dat deed ik ook maar! Wij konden dus vrolijk weer terug naar Thika en naar het duurdere ziekenhuis toe. Uiteindelijk is er na een hele poos wachten een fotootje gemaakt. De student had ik al eerder terug gestuurd zodat hij niet zolang hoefde te wachten en ik wist ondertussen de weg wel terug! Het was nog een leuk avontuur de terugreis in mijn eentje als een mzungu maar het is prima gelukt! En ja hoor als alles goed gaat word ik vrijdag 10/10/14 geholpen aan mijn kies!! :D (bijna 3 weken later...)

Liefs Aniet!