We believe in sharing

Lieve mensen,

Delen betekent voor mij samen dingen beleven, je gevoel uitten, het laatste koekje door midden breken, op bezoek bij je dierbaren, een band hebben met elkaar en deze oprecht waarderen. Hier in Kenia staat het woord delen zeker in hun woordenboek. Het is echt heel bijzonder om te zien hoe de mensen uit de hele omgeving hier elke week samen komen om hun geloof te delen. Het zorgt ervoor dat iedereen met elkaar verbonden is en blijft. Prachtig hoe de mensen jong, oud, man, vrouw allemaal ongegeneerd luidkeels meezingen, dansen en klappen tijdens de dienst! Zij halen zoveel kracht uit deze eenheid…

Iets wat ik in Nederland soms nog wel eens mis. We zijn allemaal zo op onszelf gericht waardoor we even vergeten naar onze omgeving te kijken en te zien hoe rijk we zijn. Ik bedoel niet rijk in materie maar rijk in alles behalve materie! We hebben allemaal wel iemand waarbij we ons volledig mogen en vooral kunnen uitten precies zoals we zijn. Iemand die je hielp, iemand die je net even het zetje in de goede richting gaf, iemand die voor je gezorgd heeft, iemand die voor jou een vangnet was wanneer je dreigde om te vallen. Je weet vast wel wat ik bedoel en ik denk dat iedereen wel zo een iemand in zijn leven heeft of heeft gehad. Wat ik hiermee wil zeggen is leef je leven niet alleen, neem eens de tijd om naar je omgeving te kijken, want we zijn hier met zijn allen op deze aarde.. Je hoeft het allemaal niet alleen te dragen of te doen, DEEL met elkaar want we zijn hier om samen te leven in één samenleving! <3
Toen ik een momentje van verdriet had en dit met Jessy deelde kwam ik er na een half uur achter dat er de hele tijd een tijdschrift open lag naast me met de tekst: ‘’we believe in sharing’’ Ik wist gelijk dit onderwerp ga ik DELEN in mijn volgende blog!

Zoals beloofd zou ik omschrijven wat zoal onze taken zijn op het project. We worden erg vrij gelaten met het invullen van onze taken en zijn daarom de eerste weken gaan kijken wat er allemaal te doen is. Op die manier konden wij zelf beslissen aan de hand van onze kwaliteiten waar wij op het project kunnen helpen. Het is echt enorm groot hier dus we zijn op heel veel plekken aan het werk, erg leuk want we ‘kennen’ ondertussen zo een 200-300 mensen vanuit de hele omgeving hier! :)
• Ik begeleid twee avonden in de week een meisje 1 op 1 met haar engels omdat ze hiermee achter loopt.
• Jessy en ik gaan samen de bibliotheek van de secondary school helemaal reorganiseren, we hebben al een plan gemaakt waar ze enorm enthousiast over zijn!
• Op de primary school helpen we met de sportlessen voor de hele school, we geven les aan de nursery + pre-unit klassen (peuters/kleuters) en we helpen groep 1 t/m 3 met het studeren.
• Elke woensdagmiddag geef ik creatieve les op de secondary school. De inhoud van de les mag ik zelf bepalen.
• Meerdere dagen helpen we bij het Mazzarello huis (weeshuis) met studeren, schoonmaken, kleren wassen,schoenen poetsen, bidden en spelen. Dit doen we bijna elke dag van 16.00u – 19.00 en 20.00u – 21.15u
• In de ochtenden zijn we vaak bezig met het voorbereiden van lessen, onderzoeken waar we het sponsorgeld aan uit gaan geven en wanneer mensen met taken naar ons toe komen zoals boeken kaften/posters met het letter klanken tekenen/ posters met het alfabet maken enz. dan doen we dat in de ochtend.
• Op vrijdagmiddag geven we sportles aan ongeveer 120 pubers van de secondary school.
• Op vrijdagavond gaan we een paar keer de recreatie avond organiseren voor de kinderen van het mazzarello huis. Op zaterdagavond gaan we dit een paar keer organiseren voor de grotere meiden van het mazzarello huis.

Hoe ziet een doordeweekse dag eruit voor een kind hier op het project?
Om 6.00u staan zij op en beginnen met een gebedje. gevolgd door douchen en hun bed verschonen. Om 6.30 ontbijten ze zodat zij rond 6.45u in de kerk zitten voor de ochtend mis. Na de mis om 7.15u lopen zij gelijk door naar school om daar nogmaals te bidden. De peuters/kleuters gaan naar school tot 15.00u, groep 1t/m8 gaat naar school tot 17.00u. (En wij maar klagen in ons landje, zo slecht is het dus allemaal niet!)
Na school gaan de peuters/kleuters douchen en aansluitend huiswerk maken tot 17.00u. De anderen komen om 17.10u binnen en gaan dan samen met de peuters en kleuters schoonmaken/kleren wassen/schoenen poetsen tot hun taak klaar is. (de taak verschilt per dag)
Als ze op tijd klaar zijn is er ruimte om te spelen tot 18.15u want dan bidden zij de rosary. De kinderen doen dit buiten op een muurtje en de meiden doen dit binnen in een speciale ruimte hiervoor. Na het bidden is er een half uur speel tijd voordat zij om 19.15u gezamenlijk gaan avondeten. Na het avondeten maken de kinderen in corvee groepjes de ruimte weer schoon en wassen alles af. De peuters/kleuters gaan naar bed toe en de anderen studeren nog even van 20.00u – 21.15u om vervolgens ook naar bed toe te gaan. Voordat zij gaan slapen word er voor de laatste keer die dag een gebedje gedaan.

Zoals je leest is er dus weinig tijd om echt kind te zijn, tenminste als je het zou vergelijken met Nederlandse kinderen… Maar voor deze kinderen zit het anders… Je kunt je vast wel voorstellen dat dit, voor een kind die in de steek gelaten is door zijn ouders/familie, een gouden kans is om later op eigen benen te kunnen staan! Het is zo ontzettend belangrijk dat er zulk soort projecten zijn voor deze kinderen. De sisters die hier wonen hebben enorm veel taken, maar de grootste taak is toch wel het opvoeden van deze kinderen. Dat is op zich al de grootste klus die er is voor hen wat ervoor zorgt dat er niet altijd tijd is voor persoonlijke aandacht omdat er in 1 huis 60 kinderen/meiden wonen.
Dat is precies waarom het zo nodig is dat er vrijwilligers hier komen om deze kinderen extra aandacht te geven en soms weer even echt kind te laten zijn zoals wij dat ook zijn geweest. Het is fijn om te voelen dat we nodig zijn en tegelijkertijd te weten dat ook zonder ons dit project goed door blijft draaien en dat maakt het straks iets gemakkelijker om weer terug naar Nederland te gaan.

Om de kinderen van het Mazzarello huis een dagje echt kind te laten zijn hebben we samen met sister Shanty een dagje uit georganiseerd. Wij hebben deze dag vergoed van het sponsorgeld maar hebben dit met opzet niet tegen de kinderen verteld. Van hen werd verwacht dat ze 200KS (€1,96) zelf zouden betalen zodat zij leren dat als ze iets willen hebben/doen dit niet zomaar uit de lucht komt vallen. Het geld wat zij ingelegd hebben gaat gebruikt worden voor een extraatje bijv. op de recreatieavond.
Tijdens het dagje uit zijn we eerst naar het animal orphanage gegaan in Naïrobi. Het was voor de kinderen heel erg cool omdat het een soort dierentuin is met een paar kleine hekjes waardoor je binnen 1,5 meter afstand van leeuwen/cheetah’s/giraffen en alle andere dieren stond! De aapjes liepen los rond en de begeleiders legden nootjes op onze hoofden zodat ze op ons zouden klimmen om te eten hihi. Hierna zijn we door gegaan naar mamba village, daar waren heel veel krokodillen en schildpadden.
Ennnn ik heb zelfs een baby krokodil vast gehouden… de kinderen waren helemaal verbaast dat ik dat durfde!(ik zelf ook wel een beetje hihi) Bovenop voelt het hard aan en zijn buikje voelt net als een springkussen haha.. we hebben wel allemaal een schildpad vast gehad! Aan de overkant bij mamba village was een grote speeltuin met een springkussen zoals in Nederland. Hier hebben zij heerlijk kunnen spelen en hebben we samen geluncht. De dag ervoor heb ik samen met Jessy, Flora en Winnie een paar uur lang 60 chapatti’s staan maken. Dit zijn een soort pannenkoeken wat veel door de lokale mensen gemaakt word en dit recept heb ik uiteraard opgeschreven om in Nederland ook nog te kunnen maken want het is heerlijk!!
Na het spelen zijn we nog even langs een weeshuis voor kindjes die met HIV besmet zijn gereden. Onze kids wisten niet dat zij ziek waren dit is bewust gedaan zodat ze gewoon met elkaar zouden gaan spelen zonder oordeel en allemaal een fijne middag zouden hebben. Voldaan en uitgeput zijn we weer terug naar het project gereden!

Tot snel maar weer!

Liefs Aniet