Passion is the gateway to your purpose <3
Door: anita
Blijf op de hoogte en volg Anita
18 September 2014 | Kenia, Makuyu
Lieve vrienden! <3
Allereerst wil ik beginnen met jullie te bedanken voor alle lieve berichtjes die ik mag ontvangen, ze doen me heel erg goed! Het is fijn om te lezen dat jullie zo meeleven met mij, dankjewel!! :)
Als tweede wil ik jullie meenemen in een hartverscheurend verhaal van twee zusjes die wij gisteren hebben ontmoet… Alleen de namen heb ik veranderd ivm privacy. Dit verhaal laat zien waarom het zo belangrijk is dat wij hier zijn om de kinderen extra aandacht te geven die ze zo hard verdienen! De titel van mijn blog wil ik graag opdragen aan Alicia.. al lezend zul je begrijpen waarom.
In een opvanghuis van de zusters wonen meisjes om verschillende redenen… Dit is slechts 1 voorbeeld van de vele, vele verhalen! Er zijn vorige week twee zusjes Alicia(9) en Maria(6) bij een politie bureau gebracht waarnaar hun tante spoorloos is verdwenen! De moeder van de kinderen is naar Amerika toe gegaan (reden onbekend) en heeft de kinderen bij hun vader gelaten. De vader was niet in staat om voor hen te zorgen omdat hij een drankprobleem had waardoor hij geweld gebruikte thuis. De oma heeft hen toen verzorgd maar door de armoede kon ook zij niet de zorg bieden die de zusjes nodig hadden. Een tante heeft toen voor 2 jaar de zorg op zich genomen, maar ook zij besloot dat het niet haar verantwoordelijkheid is en heeft toen de twee zusjes Alicia en Maria naar het politiebureau gebracht om daarna zelf spoorloos te verdwijnen…
Het was werkelijk hartverscheurend toen wij dit aanhoorden met tranen in onze ogen.. De zusters hebben het telefoonnummer van de moeder maar die reageert niet. Ze doen er alles aan om familie te vinden die gedeeltelijk de verantwoording wil nemen over deze twee lieve zusjes. Wanneer er geen familie gevonden word dan zullen de zusjes gescheiden moeten worden. Dit komt omdat Maria, de jongste, extra zorg nodig heeft ivm haar verstandelijke beperking. Zij is momenteel ook de enigste die hoor woont met een beperking, omdat ze hier niet gespecialiseerd zijn in deze problematiek.
Momenteel gaan de zusjes niet naar school(de andere meiden die daar wonen wel), de oudste zegt vaak dat ze school mist en heel graag haar moeder wilt spreken. Tja wat kun je daar nou op antwoorden…? Jessy en ik waren het er meteen over eens dat we daar graag onze energie in wouden steken en zijn direct onze spullen gaan halen. We zijn met de jongste gaan kleuren, spelletjes spelen en bovenal lekker knuffelen! Het is wat lastig omdat ze niet kan praten en alleen een paar woordjes swahili begrijpt.. Maar haar brede glimlach en energieke uitstraling laat ons zien dat we hier goed aan doen! Met de oudste Alicia zijn we engelse woordjes gaan leren en rekensommetjes gaan maken, ze is ongelofelijk slim en leert heel erg snel! Ze is best een stil meisje waar je aan kan zien dat ze al veel heeft moeten meemaken.. Ik kreeg zo een voldaan gevoel toen het lukte om een lach op haar gezicht te toveren met alleen een ballon! Op dat moment werd ik me bewust dat dit precies de reden is waarom ik hier ben.. zoals de directeur al zei: You just need to be there for the children, that’s enough!
Toen ik Alicia vroeg wat ze later zou willen worden vertelde ze me dat ze graag dokter zou willen worden. Zo ontzettend bijzonder dat een meisje van nog maar 9 jaar oud, die niks heeft, in de steek is gelaten door velen en toch de passie heeft om anderen te helpen! KIPPENVEL!
Lees nu even de titel van mijn blog en voel wat ik bedoelde eerder in dit verhaal…
Allemaal bedankt voor het lezen van mijn blog! Ik zal binnenkort posten wat onze dagelijkse bezigheden zijn, maar voor nu wou ik alleen even dit met jullie delen. Ik hoop dat jullie deze titel meenemen als een mooie les!
Heel veel liefs en warme knuffels,
Aniet
Allereerst wil ik beginnen met jullie te bedanken voor alle lieve berichtjes die ik mag ontvangen, ze doen me heel erg goed! Het is fijn om te lezen dat jullie zo meeleven met mij, dankjewel!! :)
Als tweede wil ik jullie meenemen in een hartverscheurend verhaal van twee zusjes die wij gisteren hebben ontmoet… Alleen de namen heb ik veranderd ivm privacy. Dit verhaal laat zien waarom het zo belangrijk is dat wij hier zijn om de kinderen extra aandacht te geven die ze zo hard verdienen! De titel van mijn blog wil ik graag opdragen aan Alicia.. al lezend zul je begrijpen waarom.
In een opvanghuis van de zusters wonen meisjes om verschillende redenen… Dit is slechts 1 voorbeeld van de vele, vele verhalen! Er zijn vorige week twee zusjes Alicia(9) en Maria(6) bij een politie bureau gebracht waarnaar hun tante spoorloos is verdwenen! De moeder van de kinderen is naar Amerika toe gegaan (reden onbekend) en heeft de kinderen bij hun vader gelaten. De vader was niet in staat om voor hen te zorgen omdat hij een drankprobleem had waardoor hij geweld gebruikte thuis. De oma heeft hen toen verzorgd maar door de armoede kon ook zij niet de zorg bieden die de zusjes nodig hadden. Een tante heeft toen voor 2 jaar de zorg op zich genomen, maar ook zij besloot dat het niet haar verantwoordelijkheid is en heeft toen de twee zusjes Alicia en Maria naar het politiebureau gebracht om daarna zelf spoorloos te verdwijnen…
Het was werkelijk hartverscheurend toen wij dit aanhoorden met tranen in onze ogen.. De zusters hebben het telefoonnummer van de moeder maar die reageert niet. Ze doen er alles aan om familie te vinden die gedeeltelijk de verantwoording wil nemen over deze twee lieve zusjes. Wanneer er geen familie gevonden word dan zullen de zusjes gescheiden moeten worden. Dit komt omdat Maria, de jongste, extra zorg nodig heeft ivm haar verstandelijke beperking. Zij is momenteel ook de enigste die hoor woont met een beperking, omdat ze hier niet gespecialiseerd zijn in deze problematiek.
Momenteel gaan de zusjes niet naar school(de andere meiden die daar wonen wel), de oudste zegt vaak dat ze school mist en heel graag haar moeder wilt spreken. Tja wat kun je daar nou op antwoorden…? Jessy en ik waren het er meteen over eens dat we daar graag onze energie in wouden steken en zijn direct onze spullen gaan halen. We zijn met de jongste gaan kleuren, spelletjes spelen en bovenal lekker knuffelen! Het is wat lastig omdat ze niet kan praten en alleen een paar woordjes swahili begrijpt.. Maar haar brede glimlach en energieke uitstraling laat ons zien dat we hier goed aan doen! Met de oudste Alicia zijn we engelse woordjes gaan leren en rekensommetjes gaan maken, ze is ongelofelijk slim en leert heel erg snel! Ze is best een stil meisje waar je aan kan zien dat ze al veel heeft moeten meemaken.. Ik kreeg zo een voldaan gevoel toen het lukte om een lach op haar gezicht te toveren met alleen een ballon! Op dat moment werd ik me bewust dat dit precies de reden is waarom ik hier ben.. zoals de directeur al zei: You just need to be there for the children, that’s enough!
Toen ik Alicia vroeg wat ze later zou willen worden vertelde ze me dat ze graag dokter zou willen worden. Zo ontzettend bijzonder dat een meisje van nog maar 9 jaar oud, die niks heeft, in de steek is gelaten door velen en toch de passie heeft om anderen te helpen! KIPPENVEL!
Lees nu even de titel van mijn blog en voel wat ik bedoelde eerder in dit verhaal…
Allemaal bedankt voor het lezen van mijn blog! Ik zal binnenkort posten wat onze dagelijkse bezigheden zijn, maar voor nu wou ik alleen even dit met jullie delen. Ik hoop dat jullie deze titel meenemen als een mooie les!
Heel veel liefs en warme knuffels,
Aniet
-
18 September 2014 - 19:48
Jessica :
Prachtig om te lezen !
Weet dat op ROC dit al een droom van je was om te doen ontzettend mooi om te lezen dat je droom na leeft !
Wens je daar aankomende halfjaar veel plezier toe !
En veel respect dat je dit doet !
Liefs , Jessica -
18 September 2014 - 20:31
Maud:
wauw.. <3 -
18 September 2014 - 20:48
Henk-Jan:
Mooi Anita! Moet een enorme voldoening
geven om dit te kunnen doen voor deze
kinderen.
Heel veel geluk en succes met wat je doet.
Groet Henk-Jan -
18 September 2014 - 21:01
Mama:
Lieve engel anita, i am proud of you!
Wat een ontroerende belevenis... wat gebeurt er toch allemaal in deze wereld? Hoe kan het toch dat een moeder haar kinderen weg geeft... Ze in de steek laat... ik kan me daar niet op inleven wat is het dan byzonder dat er vrijwilligers zoals jou en jessy zijn die met jullie glimlach en mooie harten er voor de kinderen zijn! Het zal je een enorme bewustwording geven maar ook dankbaarheid... ik ken jou hart en ik weet hoe graag jij er voor die kinderen zult zijn.... Daar ben ik trots op! een dikke kus liefie x love you -
18 September 2014 - 21:20
Miep Klaassen:
Hallo Anita,
Wat een verhaal, wat mensen kleine onschuldige kinderen
aan kunnen doen.
Maar wat mooi dat jij en Jessy die kinderen wat aandacht
en liefde kunnen geven, dat ze zo nodig hebben.
We zijn trots op jullie !!!
Pas goed op jezelf en geniet van al die lieve kindjes.
Ze zijn blij met jullie, dat kun je wel zien aan die stralende
gezichtjes. Dikke kus van ons. XXXX -
18 September 2014 - 21:31
Angelle:
WOW, jullie zijn echt toppertjes! -
18 September 2014 - 23:07
Teddy:
Heeee Anita,
echt kippenvel na het lezen van het verhaal. Hoop dat je nog veel meer glimlachen kunt toveren op de gezichten van al kinderen.
Jullie werk daar is echt geweldig!
Wacht vol spanning al op je volgende verslag hihihi
Liefs Teddy xxx
-
19 September 2014 - 14:38
Georgina:
lieve anita,
onvoorstelbaar, ik vind het verschrikkelijk dat dit gebeurd... en dat de hele familie denkt : het zijn niet mijn kinderen dus ik ben er niet verantwoordelijk voor...?!
ik ben blij dat jullie er voor hun kunnen zijn en met hun kunnen spelen, even hun problemen en gemis van hun moeder te laten vergeten...
ik hoop dat er een goede oplossing voor hun komt. het is al verschrikkelijk dat zij hun familie kwijt zijn, laat staan elkaar...
dikke kus georgina -
19 September 2014 - 18:29
Sooph:
Geen woorden voor aniet ! ❤️ -
24 September 2014 - 15:52
Rita Hermsen:
Hai lieve Anita en jessy
Wat jullie op dit moment voor die kindjes betekenen is onbeschrijfelijk, het zou erg zijn als die 2 uit elkaar moeten. Ze hebben al zoveel meegemaakt. De kinderen in Nederland kunnen hier nog wat van leren, deze kids zijn al blij met een ballon!
Op naar het volgende verhaal van jullie, love you
Perry Rita en de kids -
25 September 2014 - 08:33
Anita Van Den Berg:
Dankjewel allemaal voor de lieve reacties, heel fijn dat jullie dat doen!!!! <3
Een hele mooie tekst hans!! :)
xxxxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
