Tears remind you that you're alive <3
Door: anita
Blijf op de hoogte en volg Anita
15 September 2014 | Kenia, Makuyu
Lieve vrienden,
Hier mijn tweede blog al redelijk snel omdat ik zo graag mijn ervaringen met jullie wil delen!! Dit zal in de loop van tijd minder worden, maar voor nu hebben we elke dag zoveel indrukken en maken we veel bijzondere dingen mee!
In het huis van de salesianen (fathers) ontbijten/lunchen/dineren wij elke dag samen met hen. Het eten word bereid door twee vrouwen uit het dorp die echt heel erg lief zijn voor ons. Het voelt wel een beetje gek dat zij dus voor de fathers en ons zorgen.. zo doen ze zelfs de was voor de fathers! Omdat we dit een beetje gek vinden helpen we hun veel met het opruimen enzo van de afwas. Elke ochtend krijg ik een warme knuffel van Beatrice-Wambui, ik kan goed met haar opschieten en ze is echt zo lief voor me! Haar kookkunsten zijn om te smullen! (mam en erik ze kunnen natuurlijk niet tippen aan die van jullie hihi(L) )
Wat grappig is als ik me voorstel aan de mensen dan beginnen ze gelijk te zingen… want er is een populair liedje dat gaat over een man die voor zijn geliefde Anita zingt.. :D Dat zorgt ervoor dat dus letterlijk iedereen mijn naam onthoud en als ik even ergens loop dan hoor ik in de verte de kindjes mijn naam al roepen, ze komen dan hard op je afgerend en geven dan heel bescheiden een handje en een brede glimlach!
<3 Tears remind you that you’re alive! <3
Het bovenstaande zinnetje slaat op een ervaring die ik nooit meer zal vergeten… de mis van zondagochtend! Elke ochtend is er een mis om 6.30u (jullie tijd 5.30u) in de kerk, we wouden graag op tijd zijn want de eerste ochtend waren we een paar minuten te laat.. Enthousiastelingen dat we zijn want zondagochtend was er geen kip te bekennen in de kerk om 6.30u… dus je raad het al, op zondag begint de dienst pas om 9.30u!! De fathers zeiden meteen oh sorry sorry that nobody told you about it!! Wij konden er zelf wel om lachen en wisten toen niet hoe snel we weer ons bedje in moesten kruipen. Toen het wel tijd was wisten we niet wat ons overkwam:
Het was zo ontzettend indrukwekkend om te zien hoe meer dan 150 mensen bij elkaar komen om hun godsdienst te delen op een manier waar wij in Nederland nog van kunnen leren! Je voelt zo intens de liefde, vreugde, saamhorigheid, acceptatie en de verbondenheid tussen jong en oud. Ik kan het bijna niet omschrijven met woorden, want dat is iets wat je diep van binnen voelt hier!<3 Vol vreugde word er gedanst, geklapt, gezongen en gebedjes opgelezen in hun mooiste kleding. Alle kinderen danste vanuit achterin de kerk naar voren toe op mooie vrolijke muziek. Ik voelde mezelf zo intens gelukkig om deel te mogen uitmaken van deze communiteit! Iedereen wilt je ook heel graag het gevoel geven dat je meer dan welkom bent en geloof me dit voel je tot in het diepst van je hart! Het was een lange zit de mis (3 uur!!), maar het was het zeker waard!
Na de dienst nam onze buurman Giovanni ons mee naar het dorpje wat 2km lopen was vanaf hier. Het is wel oppassen tijdens het lopen want door de mega kuilen in de verharde weg wijken de autos nogal eens uit naar het zand gedeelte waar wij dus lopen… Het dorpje bestaat uit golfplaten huisjes en we worden veel nagekeken. We komen zo op plekken waar je als toerist niet zult komen en ook niet zonder lokale mensen terecht wilt komen want dat is niet zo veilig.. Wanneer ze ons vaker gezien hebben dan is het wel mogelijk om met zijn 2en daarheen te gaan. Op de terug weg kregen we een soort bamboe stok van Giovanni, een vrouw stond deze te verkopen langs de weg. Je bijt er een stukje af, je kauwt erop en tuft het daarna weer uit.. Het smaakt een beetje naar een galia meloen, super zoet! De stokken worden hier sugar canes genoemd, dit is omdat er suiker van gemaakt word.
Na de lunch zijn we door Father Ruben meegenomen naar een meer waar krokodillen en nijlpaarden in leven.(erg leuk dat iedereen ons alles wilt laten zien, zo komen we nog eens ergens:D ) Helaas lieten de krokodillen of nijlpaarden zich niet zien maar het hele uitstapje was indrukwekkend op zichzelf! Ik denk dat we een rondje van ongeveer 8km gelopen hebben.. voor ons gevoel ver van de ‘’bewoonde’’ stukken. Maar dat bleek niet zo te zijn want na een uur lopen zie je ineens een heel klein dorpje.. zo kwamen we ook een barretje tegen waar we een halve liter bier kregen voor €0,80 en een halve liter cola/sinas kost maar €0,50 echt super goedkoop terwijl we bij een van de duurdere barretjes waren.
Na wat gedronken te hebben zouden we weer verder lopen naar de mainroad om daar op een motortaxi of matatu te stappen. Geloof het of niet maar op de motortaxi wil je echt niet zitten.. haha ze rijden soms met zijn 4en op 1 motor keihard over de zandweggetjes met de radio lekker hard aan! Dus ik was blij dat er als eerste een matatu aan kwam (taxibusje), niet dat deze al te veilig zijn maar iniedergeval veiliger dan de motortaxi. Van te voren spreek je een prijs af om misverstanden te voorkomen.. we moesten 25 kenyan shilling p.p. betalen en zijn toen ingestapt. Tijdens de rit kreeg Father Ruben een woordwisseling met de taxi meneer.. we verstonden er niks van maar merkte wel dat het niet al te positief was. Later begrepen we toen de bus vol op de rem ging en stopte om ons eruit te gooien dat hij ineens om meer geld vroeg.. als we niet wouden betalen dan moesten we dus meteen uitstappen! Ze doen dit omdat wij mzungu’s zijn (blanken) en die zijn rijk.. We hebben uiteindelijk iets meer dan het dubbele van het normale tarief moeten betalen. Haha weer een ervaring rijker..;) Jessy en ik moesten wel even lachen want het ging om €0,25 omgerekend.. in totaal dus €0,50 p.p. betaald!
In de avond hebben we gebeden met de sisters in de kapel, ze lazen een aantal gebeden op en hadden meerdere momenten stilte tussendoor wat erg fijn was. Aan het eind hebben we ons welkomstcadeau uitgedeeld: stroopwafels! Iedereen was ontzettend enthousiast en vroegen meteen waar het van gemaakt was.
Dit was het voor nu weer even, ik hoop dat je met veel plezier met me mee reist in deze uitzonderlijke ervaring die ik iniedergeval voor altijd zal meedragen! Bedankt voor het lezen<3
Kwaheri,
Aniet
Hier mijn tweede blog al redelijk snel omdat ik zo graag mijn ervaringen met jullie wil delen!! Dit zal in de loop van tijd minder worden, maar voor nu hebben we elke dag zoveel indrukken en maken we veel bijzondere dingen mee!
In het huis van de salesianen (fathers) ontbijten/lunchen/dineren wij elke dag samen met hen. Het eten word bereid door twee vrouwen uit het dorp die echt heel erg lief zijn voor ons. Het voelt wel een beetje gek dat zij dus voor de fathers en ons zorgen.. zo doen ze zelfs de was voor de fathers! Omdat we dit een beetje gek vinden helpen we hun veel met het opruimen enzo van de afwas. Elke ochtend krijg ik een warme knuffel van Beatrice-Wambui, ik kan goed met haar opschieten en ze is echt zo lief voor me! Haar kookkunsten zijn om te smullen! (mam en erik ze kunnen natuurlijk niet tippen aan die van jullie hihi(L) )
Wat grappig is als ik me voorstel aan de mensen dan beginnen ze gelijk te zingen… want er is een populair liedje dat gaat over een man die voor zijn geliefde Anita zingt.. :D Dat zorgt ervoor dat dus letterlijk iedereen mijn naam onthoud en als ik even ergens loop dan hoor ik in de verte de kindjes mijn naam al roepen, ze komen dan hard op je afgerend en geven dan heel bescheiden een handje en een brede glimlach!
<3 Tears remind you that you’re alive! <3
Het bovenstaande zinnetje slaat op een ervaring die ik nooit meer zal vergeten… de mis van zondagochtend! Elke ochtend is er een mis om 6.30u (jullie tijd 5.30u) in de kerk, we wouden graag op tijd zijn want de eerste ochtend waren we een paar minuten te laat.. Enthousiastelingen dat we zijn want zondagochtend was er geen kip te bekennen in de kerk om 6.30u… dus je raad het al, op zondag begint de dienst pas om 9.30u!! De fathers zeiden meteen oh sorry sorry that nobody told you about it!! Wij konden er zelf wel om lachen en wisten toen niet hoe snel we weer ons bedje in moesten kruipen. Toen het wel tijd was wisten we niet wat ons overkwam:
Het was zo ontzettend indrukwekkend om te zien hoe meer dan 150 mensen bij elkaar komen om hun godsdienst te delen op een manier waar wij in Nederland nog van kunnen leren! Je voelt zo intens de liefde, vreugde, saamhorigheid, acceptatie en de verbondenheid tussen jong en oud. Ik kan het bijna niet omschrijven met woorden, want dat is iets wat je diep van binnen voelt hier!<3 Vol vreugde word er gedanst, geklapt, gezongen en gebedjes opgelezen in hun mooiste kleding. Alle kinderen danste vanuit achterin de kerk naar voren toe op mooie vrolijke muziek. Ik voelde mezelf zo intens gelukkig om deel te mogen uitmaken van deze communiteit! Iedereen wilt je ook heel graag het gevoel geven dat je meer dan welkom bent en geloof me dit voel je tot in het diepst van je hart! Het was een lange zit de mis (3 uur!!), maar het was het zeker waard!
Na de dienst nam onze buurman Giovanni ons mee naar het dorpje wat 2km lopen was vanaf hier. Het is wel oppassen tijdens het lopen want door de mega kuilen in de verharde weg wijken de autos nogal eens uit naar het zand gedeelte waar wij dus lopen… Het dorpje bestaat uit golfplaten huisjes en we worden veel nagekeken. We komen zo op plekken waar je als toerist niet zult komen en ook niet zonder lokale mensen terecht wilt komen want dat is niet zo veilig.. Wanneer ze ons vaker gezien hebben dan is het wel mogelijk om met zijn 2en daarheen te gaan. Op de terug weg kregen we een soort bamboe stok van Giovanni, een vrouw stond deze te verkopen langs de weg. Je bijt er een stukje af, je kauwt erop en tuft het daarna weer uit.. Het smaakt een beetje naar een galia meloen, super zoet! De stokken worden hier sugar canes genoemd, dit is omdat er suiker van gemaakt word.
Na de lunch zijn we door Father Ruben meegenomen naar een meer waar krokodillen en nijlpaarden in leven.(erg leuk dat iedereen ons alles wilt laten zien, zo komen we nog eens ergens:D ) Helaas lieten de krokodillen of nijlpaarden zich niet zien maar het hele uitstapje was indrukwekkend op zichzelf! Ik denk dat we een rondje van ongeveer 8km gelopen hebben.. voor ons gevoel ver van de ‘’bewoonde’’ stukken. Maar dat bleek niet zo te zijn want na een uur lopen zie je ineens een heel klein dorpje.. zo kwamen we ook een barretje tegen waar we een halve liter bier kregen voor €0,80 en een halve liter cola/sinas kost maar €0,50 echt super goedkoop terwijl we bij een van de duurdere barretjes waren.
Na wat gedronken te hebben zouden we weer verder lopen naar de mainroad om daar op een motortaxi of matatu te stappen. Geloof het of niet maar op de motortaxi wil je echt niet zitten.. haha ze rijden soms met zijn 4en op 1 motor keihard over de zandweggetjes met de radio lekker hard aan! Dus ik was blij dat er als eerste een matatu aan kwam (taxibusje), niet dat deze al te veilig zijn maar iniedergeval veiliger dan de motortaxi. Van te voren spreek je een prijs af om misverstanden te voorkomen.. we moesten 25 kenyan shilling p.p. betalen en zijn toen ingestapt. Tijdens de rit kreeg Father Ruben een woordwisseling met de taxi meneer.. we verstonden er niks van maar merkte wel dat het niet al te positief was. Later begrepen we toen de bus vol op de rem ging en stopte om ons eruit te gooien dat hij ineens om meer geld vroeg.. als we niet wouden betalen dan moesten we dus meteen uitstappen! Ze doen dit omdat wij mzungu’s zijn (blanken) en die zijn rijk.. We hebben uiteindelijk iets meer dan het dubbele van het normale tarief moeten betalen. Haha weer een ervaring rijker..;) Jessy en ik moesten wel even lachen want het ging om €0,25 omgerekend.. in totaal dus €0,50 p.p. betaald!
In de avond hebben we gebeden met de sisters in de kapel, ze lazen een aantal gebeden op en hadden meerdere momenten stilte tussendoor wat erg fijn was. Aan het eind hebben we ons welkomstcadeau uitgedeeld: stroopwafels! Iedereen was ontzettend enthousiast en vroegen meteen waar het van gemaakt was.
Dit was het voor nu weer even, ik hoop dat je met veel plezier met me mee reist in deze uitzonderlijke ervaring die ik iniedergeval voor altijd zal meedragen! Bedankt voor het lezen<3
Kwaheri,
Aniet
-
15 September 2014 - 16:22
Sooph:
ow anita wat een avontuur weer!! Je bent maar druk daar!! we super gaaf dat ze je overal mee naar toe nemen. Zo kan je de omgeving mooi veilig ontdekken!
z'n kerkdienst is inderdaad spectaculair. De emotie die je daar voelt is indd giga intens!
Nou mop pas op dat je niet in je billen gebeten word door een krokodil of je verstapt in een kuil..
ik kijk weer uit na je volgende verslag!
KUS MUS -
15 September 2014 - 16:47
Mieke:
He Anita,
Leuk om te lezen! Succes en geniet van de bijzondere momenten.
Groetjes Mieke -
15 September 2014 - 17:05
Maud:
Wauw Aniet,
Wat super gaaf om te lezen zo! Wat ben ik jaloers en wat zullen jullie genieten! Helemaal gaaf dat iedereen jullie zo meeneemt op sleep touw. Hoe gaat het met de kinderen dan meis? Ik zag al mooie foto's verschijnen op fb. :) super bijzonder om te horen hoe het met jullie gaat en hoeveel liefde jullie krijgen!! Geniet, heb lief, maak lol en ervaar.
I love you! <3 -
15 September 2014 - 17:08
Marga:
Hoi Hoi...
Wauw...goed om te lezen hoor! Super...ik heb ook een reisje gemaakt...hihi, 15 km Polen-tocht gewandeld door Driel en omstreken! Moest daardoor al aan je denken...
Die foto op FB is ook een mooi plaatje bij het verhaal... Ga zo door :)
Groetjes -
15 September 2014 - 17:38
Rita Hermsen:
Hoi Anita,
Lang geleden dat je 3 uur in de kerk heb gezeten. Maar het is volgens mijn wel een feestje.
Zo te lezen willen ze je niet meer kwijt, die liefde die jij uitstraal naar de kiendjes. Zo gelief dat je in Afrika ben bent je ook bij ons. Met smart wachten we op je volgende verhalen.
xxxxxx -
15 September 2014 - 19:12
Mama:
Lieve Anita, wat een mooie ervaringen -
15 September 2014 - 19:15
Nienke:
Hoi Anita!
Wat leuk alweer een verhaal! En wat klinkt het lekker echt Afrikaans allemaal, geweldig!
Ik geniet volop met jullie mee!
Liefs, Nienke -
15 September 2014 - 19:18
Erik:
Toppertje wat leuk om je beleven nissen mee te maken. Je heb weer een super leuk verhaal meisje. En als je weer thuis ben zal ik weer heerlijk voor je koken. Dikke kus en geniet x x x x -
15 September 2014 - 22:50
Miep Klaassen:
Hallo Anita,
Wat heerlijk dat je het zo leuk heb daar, zoveel nieuwe indrukken zo anders dan hier.
Ik vind het erg leuk dat je dit met ons allen wil delen.
je kunt het goed schrijven. Erg leuk om te lezen.
We blijven je volgen, pas goed op jezelf en geniet van je tijd in Afrika.
Lieve groetjes van ons uit Huissen. XXX -
16 September 2014 - 12:25
Hans Van Haeften:
Hi Anita,
zoals ook vorig stuk, een genot om te lezen. Moet je echt iets mee gaan doen, je hebt echt de "gave van het woord".
Fantastische beleving, en goed dat je zo met andere plaatselijk bekende mensen de omgeving eigen kunt maken en bezoeken. Je ziet inderdaad meer en komt op plaatsen waar je normaliter geen toegang tot zou hebben.
Verbluffend wat je in zo korte tijd al mee hebt mogen maken. Claudia en ik lezen dan ook graag je verslagen. Beleven het dan even met je mee. Bijzonder en mooi dat dat kan.
Verstandig ook om veel te schrijven, foto's te maken en zo vast te leggen. Als je er later op terug kijkt, zul je zien dat je veel "aha" momenten weer zult herbeleven, ondersteunt door alles wat je nu vast legt. Beschouw deze verslaglegging dus ook een beetje als je dagboek, daar zul je nog veel plezier aan beleven.
Pas goed op jezelf. Geen pootje baden als er krokodillen of ander gespuis in het water ligt. Het is in ieder geval zeer indrukwekkend dat je dat allemaal beleven mag en kunt. Geniet van elke dag, sta stil bij de kleine dingen. Zoals je al aangeeft wat het kan doen met je als je in de kerk samen genieten en beleven kunt. Daar waar mensen in Zijn naam samen komen, daar is Hij aanwezig. Dat voel je dan ook. Dit mochten Claudia en ik ook mee maken toen wij in Rome waren. Een bezoek aan de St. Pieter doet namelijk hetzelfde met je. Al werd er daar anders gezongen dan jij beschrijft (^_^)
Take care, en hou ons op de hoogte!
Dikke kus en knuffel van Hans en Claudia xxx -
17 September 2014 - 09:25
Perry:
Hoi Anita,
Het gaat goed met je lees ik, je bent je leven aan het verrijken met al je ervaringen die je daar beleeft.
Het is erg leuk om je belevenissen te lezen, je verwoord ze machtig waardoor als je het verhaal leest je jezelf ook in Afrika waant en meegenomen word in jouw wereld.
Hier in het kleine Nederland gaat alles zijn gangetje, vandaag een super mooie dag zo'n 26 graden...geen Afrikaanse temperaturen maar toch...
Gisteren een dagje bij Sandra wezen schilderen in het nieuwe huisje, samen met Erik en onze klusjesman Maarten. Wel gelachen hoor, Maarten ging wat te eten halen in de cafetaria waar iedereen gillend naar buiten liep toen hij binnen kwam. Hij was even vergeten dat die zo groen was als de Hulk van het stof. Hij heeft ook veel geleerd, o.a. dat een accuboormachine 2 kanten op kan draaien haha.
Wel een mooie gast waar je mee kunt lachen.
Nou meid pas goed op jezelf.
Gr. Perry -
17 September 2014 - 14:06
KarinL:
Wat is dat genieten van de verhalen. Echt top. Dikke kus -
17 September 2014 - 15:19
Georgina:
jeetje je maakt veel mee! door dit te lezen kan ik ook echt merken dat de mensen daar ook idd heel blij met jullie zijn! geniet ervan! dikke kus georgina
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
